Home > Katten > Orgaanproblemen bij katten > Een alvleesklier ontsteking
Een alvleesklier ontsteking, ofwel pancreatitis, bij de kat
Wat is de alvleesklier, ofwel pancreas?
Er kunnen verschillende problemen ontstaan met de alvleesklier.
- Een ontsteking van de alvleesklier (pancreatitis). Deze ontsteking kan chronisch of acuut zijn.
- Een abces van de alvleesklier.
- Een tumor van de alvleesklier, meestal een adenocarcinoom.
- Atrofie (of verschrompeling) van de alvleesklier (erfelijke afwijking of als gevolg van een chronische ontsteking).
- Obstructie van de afvoergang van de alvleesklier (exocriene pancreas).
- Hyperplasie van de alvleesklier (meestal zonder functie verlies of klachten).
Hoe ontstaat een alvleesklier ontsteking, ofwel pancreatitis, bij de kat?
- Reflux (terugstroming) van darminhoud in de afvoergang van de alvleesklier. Dit kan gebeuren bij een verhoogde druk vanuit de buik.
- Reflux (terugstroming) van galzuren in de afvoergang van de alvleesklier. Dit kan gebeuren doordat de afvoergang van de galzuren vanuit de lever op dezelfde plaats in de 12-vingere darm uitkomt als de afvoergang van de alvleesklier.
- Zeer vetrijke maaltijd, bijvoorbeeld wanneer de kat (een deel van) een pakje boter heeft gegeten.
- Een alvleesklier ontsteking kan ook ontstaan door gebruik van sommige medicijnen, zoals fenobarbital, corticosteroïden/prednison, furosemide, sulfa-medicatie, tetracycline, aspirine.
- Een te kort aan doorbloeding van de alvleesklier en andere organen, waardoor de alvleesklier te weinig zuurstof krijgt (ischemie). Bijvoorbeeld als gevolg van shock, trauma of langdurige anesthesie.
- Leverziekten kunnen een alvleesklier ontsteking veroorzaken.
- Een ontsteking of tumor in de buurt van de alvleesklier.
Hoe herken ik een alvleesklier ontsteking, ofwel pancreatitis, bij de kat?
- Anorexie (niet eten).
- Braken.
- Buikpijn.
- Diarree.
- Dehydratie (uitdroging).
- Koorts. Koorts ontstaat meestal bij een acute pancreatitis omdat er veel ontstekingsmediatoren worden vrij gegeven.
- Een chronische pancreatitis gaat soms samen met een immuungemedieerde darm ontsteking (IBD) of met een galgangen ontsteking (cholangiohepatitis/triaditis).
Hoe wordt een alvleesklier ontsteking, ofwel pancreatitis, bij de kat gediagnosticeerd?
Het diagnosticeren van een alvleesklier ontsteking is helaas niet eenvoudig. Er is helaas geen eenvoudige en eenduidige test om een ontsteking van de alvleesklier te bevestigen. Het is daarom belangrijk om andere oorzaken voor buikpijn, niet eten en/of braken uit te sluiten. Het is belangrijk om te weten of uw kat goed eet, mogelijk braakt of diarree heeft. Ook bij katten die veel buiten komen of in een huishouden met meerdere katten is het belangrijk goed in de gaten te houden of uw kat voldoende eet, drinkt en normale ontlasting en urine heeft. Het is soms belangrijk uw kat binnen te houden en/of te scheiden van de andere katten om een goede observatie uit te kunnen voeren.
Mogelijke onderzoeken om een alvleesklier ontsteking, ofwel pancreatitis, vast te stellen.
- Bloedonderzoek: een volledig bloedonderzoek is te adviseren om andere oorzaken van buikpijn en/of braken uit te sluiten. Daarnaast kan een bloedtest worden gedaan voor alvleesklier ontsteking: fPLI (Feline pancreas Lipase). Deze test kan in huis worden uitgevoerd (SNAP test) of kwantitatief door het laboratorium. De in huis SNAP-test geeft alleen aan of er sprake is van normale of abnormale waarden (geen kwalitatieve waarde). Er moet rekening gehouden worden met de interpretatie van de SNAP test: een negatieve uitslag (normale waarden) sluit een alvleesklier ontsteking uit, maar een positieve uitslag (abnormale waarden) is suggestief, maar niet bewijzend voor een alvleesklier ontsteking. Is de uitslag van de SNAP test positief, dan wordt geadviseerd het bloed ook op te sturen naar het laboratorium voor een kwantitatieve beoordeling en bevestiging van een alvleesklier ontsteking.
- Echografie: bij de verdenking op een alvleesklier ontsteking is het soms nodig om een echo van de buik te maken. Door het maken van een echo kan er gekeken worden of de alvleesklier en de omgeving van de alvleesklier er normaal of abnormaal uit ziet. Ook kan er gezocht worden naar een mogelijke oorzaak van de alvleesklier ontsteking en of er een andere oorzaak is voor de klachten van buikpijn en/of braken.
- Biopten: wanneer een alvleesklier er afwijkend uitziet (maar soms ook als de alvleesklier er niet afwijkend uitziet), kunnen er biopten van de alvleesklier genomen worden om te kijken of er sprake is van een ontsteking of mogelijke tumor. Deze biopten kunnen soms onder echo begeleiding genomen worden met alleen een naald (DNAB, Dunne Naald Aspiratie Biopt voor cytologie). Echter zijn soms weefselbiopten nodig, waarbij chirurgisch een stukje alvleesklier wordt opgestuurd voor histologie.
Hoe wordt een alvleesklier ontsteking, ofwel pancreatitis, bij de kat behandeld?
- Medicatie tegen de buikpijn. Gebruik als pijnstilling GEEN NSAID. Een NSAID kan de klachten van een alvleesklier ontsteking verergeren! Wel kan er gebruik worden gemaakt van opiaten en/of een pijnstillend infuus met ketamine.
- Anti-braak middelen. Om het braken tegen te gaan kunnen anti-braak middelen worden gegeven.
- Infuustherapie. Afhankelijk van de klinische toestand van de kat is het soms belangrijk dat de kat wordt opgenomen voor infuustherapie om de uitdroging door diarree en braken te herstellen. Bovendien moeten soms de elektrolyten en eiwitten in het bloed worden hersteld.
- Dwangvoeding. Wanneer een kat niet wil eten is het soms nodig om de kat te dwangvoeren. Dwangvoeren is bij de meeste katten erg lastig en kan weerstand tegen voedsel opwekken. Bovendien kunnen katten niet goed vasten en ontwikkelen zich binnen een aantal dagen problemen in de lever als de kat niet eet. Het is daarom verstandig om bij een kat die drie of meer dagen niet eet en waarbij een alvleesklier ontsteking is vastgesteld, een neus- of slokdarmsonde te plaatsen. Met deze voedingssonde kan er voldoende voeding kan worden aangeboden. Wanneer de kat weer zelf wil eten is het verstandig om enige tijd vetarme voeding te geven.
- Maagzuurremmers, antibiotica, corticosteroïden en pancreas-enzymen zijn niet zinvol in de behandeling van een alvleesklier ontsteking.
- Â