Lelie vergiftiging bij katten
Lelies zijn prachtige bloemen. Veel mensen hebben dan ook lelies in een vaas in huis. Helaas zijn ze erg giftig voor katten! De gehele plant, inclusief het stuifmeel en het water waarin de lelies staan zijn giftig voor de kat! De bloemen veroorzaken nierfalen bij de kat en een kat kan hierdoor overlijden. Het is dan ook verstandig om geen lelies in huis te nemen, wanneer er ook katten in huis zijn. De giftigheid van de boem is alleen bij katten bekend. Voor honden zijn lelies niet giftig!
Lelies zijn prachtige bloemen, maar helaas zeer giftig voor katten.
Welke lelies zijn giftig voor mijn kat?
De grote Liliaceae familie (leliefamilie) bestaat uit meer dan 160 genera van planten. Echter zijn alleen de genera Lilium (ware lelie) en Hemerocallis (daglelie) giftig voor de kat. De Lilium groep bestaat uit L. asiatic (aziatische lelie), L. elegans, L. lancifolium (tijgerlelie), L. longiflorum (graflelie), L. orientalis (star gazer), L. speciosum rubrum en L. umbellatum. De Hemerocallis groep bestaat uit H. dumortierei/H. fulva (daglelie), H. graminea (oranje daglelie) en H. sieboldii (vroege daglelie).
Let op: er bestaat ook een “Vredeslelie”, maar dit is helaas geen Lelie zoals de naam doet vermoeden. De Vredeslelie, ofterwijl Spathiphyllum, is namelijk een kamerplant van de Araceae-familie en niet de Lelie-familie. Deze Vredeslelie is overigens ook giftig voor katten.
Waarom zijn lelies giftig voor mijn kat?
Alle onderdelen van de plant zijn giftig voor de kat, waarbij de bloem het meest giftig is. Ook het stuifmeel en het water waarin de lelies staan zijn giftig. Een kat die niet van de lelie heeft gegeten, maar het stuifmeel van de lelie op zijn vacht heeft gekregen, kan door zichzelf te wassen toch vergiftigd worden! Zelfs minimale opname van lelies vereist snelle behandeling van een dierenarts. Onbehandelde lelie vergiftigingen leiden bij de kat tot acuut nierfalen in 12-36 uur en vaak sterven katten 3-5 dagen na inname van de lelie. Inname van meerdere lelie bloemen kan binnen een paar uur tot de dood leiden.
Wat gebeurt er in het lichaam van de kat met een lelie vergiftiging: de cellen van de proximale tubuli van de nieren gaan kapot, maar ook kan er afsterven van de alvleesklier optreden. Het vergif in lelies richt zich op de mitochondria in de niercellen van de kat, waardoor deze cellen kapot gaan.
Hoe herken ik een lelie vergiftiging bij mijn kat?
Meestal weet een eigenaar of er lelies in huis zijn en of er van de lelies is gegeten of dat er uit de vaas is gedronken. Het is verstandig om dan meteen contact op te nemen met de dierenarts! Katten met een lelie vergiftiging ontwikkelen acuut nierfalen. Hierdoor gaan katten braken, worden sloom en stoppen met eten binnen 2 uur na inname van de lelie. Soms lijken de klachten even beter te gaan, maar komen 12-24 uur later terug als gevolg van het verergeren van de nierschade. Andere verschijnselen zijn speekselen, stoppen met drinken en neurologische verschijnselen als ataxie en tremoren. Veel plassen, moeilijk plassen of niet plassen kunnen ook worden veroorzaakt door acuut nierfalen.
Wanneer uw kat van het water van de lelies heeft gedronken, is het verstandig meteen contact op te nemen met uw dierenarts. Ook het water van de lelies is zeer schadelijk voor de kat!
Hoe wordt een lelie vergiftiging bij de kat vastgesteld?
De diagnose wordt in eerste instantie gesteld op basis van het verhaal: de kat heeft van de lelies gegeten of het water uit de vaas gedronken. Op basis van het verhaal wordt meteen een behandeling ingesteld, om de schade aan de nieren te beperken. Wanneer de lelies nierschade veroorzaken kunnen de volgende afwijkingen 24-48 uur na inname in het bloed worden gevonden: verhoogd creatinine, verhoogd ureum, verhoogd kalium, verhoogd fosfaat. In de urine kan de dierenarts glucose vinden en een laag soortelijk gewicht (isostenurie), onder de microscoop zijn epitheel cilinders zichtbaar.
Hoe wordt een lelie vergiftiging bij de kat behandeld?
Zonder behandeling sterft 50-100% van de katten met een lelie vergiftiging. Met snel ingrijpen van een dierenarts overleeft echter 90% van de katten een lelie vergiftiging zonder blijvende nierschade. Wanneer een kat lelie heeft gegeten of wat het lelie water heeft gedronken dient een kat zo snel mogelijk te worden behandeld. Behandeling heeft 3 doelen:
- Voorkomen of behandelen van nierschade en nierfalen.Infuus therapie (IV, intraveneus) dient zo snel mogelijk te worden gestart voor minstens 48-72 uur. Het infuus wordt langer doorgezet wanneer tekenen van nierfalen aanwezig zijn. Tijdens de infuus therapie moet de urine productie van de kat goed worden gecontroleerd. Bij acuut nierfalen kan het zijn dat de nieren geen urine meer produceren (anurie). In dit geval moet erg voorzichtig te werk worden gegaan en moet de urine productie worden gestimuleerd. Helaas is het stimuleren van de urine productie soms zinloos, omdat de urine productie in de nieren (niertubuli) wordt geblokkeerd als gevolg van opeenhopende afgestorven niercellen.
- Behandelen van (levensbedreigende) klinische symptomen.
Levensbedreigende klinische symptomen moeten direct worden behandeld. - Voorkomen van de opname van toxische stoffen in de darm
Op het moment dat u stuifmeel aantreft op de vacht van uw kat, is het verstandig de kat direct te wassen om zo het stuifmeel van de vacht te verwijderen. Wanneer de kat zichzelf gaat wassen, zal de kat het stuifmeel oplikken en zichzelf op deze manier vergiftigen. Wanneer uw kat van de lelie heeft gegeten of het water van de lelie heeft gedronken neem dan direct contact op met uw dierenarts. Heeft de kat nog niet gebraakt en is de kat klinisch stabiel, laat de kat dan braken. Wanneer de kat niet gaat braken op deze middelen, dan is het spoelen van de maag te overwegen. Zorg dat de kat goed is geintubeerd, voordat de maag wordt gespoeld. Deze handelingen zijn alleen de eerste uren (tot 6 uur na inname) na het op eten van de lelie zinvol. Geactiveerde kool kan worden gebruikt op de opname in de darmen te remmen. Geactiveerde kool kan worden gemengd met water en via een neussonde of orale sonde worden toegediend. Hierbij moet aandacht worden besteedt aan het goed intuberen van de kat, de geactiveerde kool mag niet in de longen terecht komen! In sommige gevallen kan de geactiveerde kool worden gemengd met voeding en aan de kat worden gevoerd. Onbeperkte water opname moet hierbij aanwezig zijn. Constipatie en diarree zijn mogelijke bijwerkingen van de geactiveerde kool. Toedienen van orale medicatie moet de eerste 3 uur na de gift van actieve kool worden vermeden.
Na 48-72 uur infuus therapie moeten de bloedwaardes worden gecontroleerd (ureum, creatinine, kalium, fosfaat). Wanneer er geen klinische klachten meer zijn en de bloedwaardes binnen de normaal waarden zitten kan er worden gestopt met de infuus therapie.
Infuus therapie is erg belangrijk bij een kat met een lelie vergiftiging.
Wat is de prognose na een lelie vergiftiging bij de kat?
Katten die in een vroeg stadium van de vergiftiging worden behandeld, hebben in het algemeen een goede prognose. Katten die pas in een later stadium van de vergiftiging worden aangeboden en al tekenen van nierfalen vertonen hebben over het algemeen een meer gereserveerde prognose. Katten met klinische symptomen van nierfalen, maar in staat om een goede hoeveelheid urine te produceren, kunnen in een aantal weken goed herstellen. Afhankelijk van het volledige of onvolledige herstel van de tubuli van de nieren zullen zij volledig herstellen of levenslang een nierpatiënt blijven. De prognose van een kat die niet meer plast na een lelie intoxicatie is helaas erg slecht.
Deel dit bericht
Facebook
Twitter
WhatsApp
E-mail
